Deltacommissaris Peter Glas in gesprek met Pjotr (10) uit Zwolle

[Muziek]

Presentatrice:
Ik sta hier aan het Zwarte Water met op de achtergrond het stedelijk centrum van Zwolle. Een hele mooie voorbeeldplek eigenlijk van onze regionale delta. En ik ben op weg naar Peter Glas, deltacommissaris en Pjotr, een 10-jarige inwoner van Zwolle. En vanwege zijn leeftijd een representant van de belangrijkste stakeholdersgroep, die je maar kan voorstellen als je het over klimaat en klimaatverandering hebt. En dat is dan ook de reden waarom Peter Glas en Pjotr met elkaar in gesprek gaan. Luister maar!

[Muziek] 

Peter Glas:
Nou Pjotr, daar wijn we, aan het Zwater Water in Zwolle. Nou, we hebben elkaar net  leren kennen en je heb een paar vragen voor mij heb ik begrepen.

Pjotr:
Ja, wat is een deltacommissaris?

Peter Glas:
Wat is een deltacommissaris? Nou, ik ben de deltacommissaris Peter Glas en ik doe dit nou drie jaar. En de deltacommissaris is eigenlijk een adviseur van de regering. Het heet ook wel regeringscommissaris maar ook van de gemeenten, de provincies en de waterschappen op het gebied van alles wat te maken heeft met water. Waterveiligheid, hebben we genoeg zoetwater voor de landbouw voor de natuur voor de industrie? En hoe passen we ons aan het veranderen het klimaat en de extreme weer wat we af en toe meemaken. Maak jij je wel eens zorgen over het veranderende klimaat?

Pjotr:
Ja ik lig er soms wakker van. Nou ja, niet echt wakker maar ja, ik denk er wel soms aan. En dan denk ik vooral wat er verandert.

Peter Glas:
En wat denk je dat verandert? 

Pjotr:
Nouja, de stijging van de zeespiegel en de overstromingen. En daarom wil ik ook deze vraag stellen: wanneer is een overstroming ernstig?

Peter Glas:
Een overstroming is natuurlijk heel erg als mensen verdrinken. Dat is natuurlijk het ergste wat je kunt overkomen. En dat gebeurt helaas wereldwijd nog alles als vanuit de zee of vanuit de rivieren en soms zelfs bij heftige regenval. Dat hebben we afgelopen zomer in juli meegemaakt. Gelukkig niet in Nederland maar wel in Duitsland en in België zijn mensen verdronken, doordat het keihard regende en de beken daar naar de Maas stromen. 

Pjotr:
En wat doe je daaraan?

Peter Glas:
Ja wat doe je daar aan? Dat is de vraag die ook aan de deltacommissaris wordt gesteld. Vandaar dat ik elk jaar advies uitbreng. Maar dat kan je natuurlijk niet alleen doen, dus we hebben echt heel veel kennis daarvoor nodig. Van de wetenschap, van klimaatdeskundigen, en mensen die ook berekeningen kunnen maken van: als het nou heel hard regent, hoe hard moeten we dan weer pompen op de polders droog te houden. Of waar kunnen we het water veilig naartoe laten stromen, zodat het ook bijvoorbeeld in de bodem kan. Wat we nodig is voor de natuur en voor de landbouw.

Pjotr:
Houdt de deltacommissaris in zijn werk rekening met kinderen? 

Peter Glas:
We moeten naar de toekomst kijken.  We moeten nadenken over wat we nog kan gebeuren in de toekomst. En dan kom je dus dicht bij de volgende generatie. Bij jouw generatie, maar ook de generatie daarna. Dus ik zeg altijd: we moeten eigenlijk een twee á drie generaties vooruit denken over wat er kan gebeuren. En dan beslissen wat we vandaag moeten doen om het dan veilig en leefbaar te houden. Dus in die zin houden we rekening met het belang van de kinderen. Maar jullie kunnen het misschien zelf veel beter zeggenen en over een paar jaar moet je het ook overnemen van mij. 

Pjotr:
Maar ik had ook een vraag en die had ik met papa en mama bedacht. Heb je in je werk meer aan boeken of aan je omgeving? 

Peter Glas:
Oh, dat is interessant. Ik hoop dat je klasgenoten en jij zelf ook veel boeken lezen. En niet alleen maar de hele dag op schermpjes kijken, dus dat in de eerste plaats. Ik kan je zeggen: ik was 16 en toen las ik een boek wat eigenlijk toch wel, achteraf gezien,  heeft gemaakt dat ik hier vandaag sta. En dat boek, dat was een boek van de Club van Rome. Dat waren wetenschappers die toen al nadachten – in 1972 - over de toekomst van de aarde. Toen dacht ik: ja, dan moet ik toch iets gaan studeren wat daarmee te maken heeft. En hier sta ik vandaag, dus boeken zijn heel belangrijk. Maar tegelijkertijd, je moet ook vooral naar buiten gaan. Zeker als je jong bent. Ga naar buiten, ga kijken, lekker kop in de wind, wind in je haren. En kijk om je heen, kijk naar de veranderingen. Nou, ik kan iedereen aanraden, alle kinderen, alle leerlingen, alle studenten: ga iets studeren waarmee je de wereld een stukje mooier kan maken. Dat zou mijn advies zijn.

Annie:
Hey Peter en Pjotr, leuk deze vraag! Want ik moet opeens denken aan jullie leeftijdsverschil, he? Peter, jij bent 66 en Pjotr is 10. Doet het er iets toe dat je al 66 bent in het vak wat je uitoefent? Helpt dat?

Peter Glas:
Ja nou ik hoop dat mijn leeftijd, niet zozeer de 66 als zodanig, maar ik hoop dat die ervaring wel meespeelt. Maar je merkt: ik praat heel graag met jonge mensen zoals Pjotr. Ik vind het ook gewoon leuk en het ontroert me. Ik heb zelf ook een kleindochter, die heet Mare. Nou, da's een mooie naam, dat betekent zee in het Latijn. De mare. En ik hoop ook voor haar natuurlijk dat onze planeet een gezonde planeet blijft en dat we het in Nederland, in onze delta, ook veilig kunnen houden. En dat het fijn is om te wonen met elkaar. Daarom vertel ik graag mijn verhaal, wat een lang verhaal is inmiddels, door aan jongeren en iedereen die het wil horen. Ook bij deze NOVI-conferentie. 

Annie:
Ja Peter, dan zou het nog heel graag jouw een laatste vraag willen stellen. Jij bent hier helemaal naartoe gekomen, naar Zwolle aan het Zwarte Water, om ons een hart onder de riem te steken. Ons te ondersteunen, ook in jouw werk. Maar wat zie je eigenlijk in ons? Wat zie jij in regio Zwolle? 

Peter Glas: 
Ik ben hier vaker geweest. Ook in deze regio, waar we aan ruimtelijke adaptatie werken. Bijvoorbeeld in de regio waar ze Fluvius hebben opgericht, een aantal gemeenten. Dat was in Darp, maar de bewoners daar ook waterberging zelf hebben ingericht. Ik was hier in Zwolle op het Stationsplein. Het is een regio, een NOVI-regio met ambitie. Een groeiambitie. Maar ik zeg, ja wel een duurzame en klimaatadaptieve groeiambitie wat mij betreft. Dus dat is altijd goed als je ambitie hebt, en je ook hebt verenigd met elkaar en dat zien we hier. Elders in het land zijn er ook een paar van die regio's, maar dit is er één. Dus daar wil ik graag aan bijdragen. Maar ook vanuit de meer fysieke omstandigheden is dit ook wel een soort Nederland in het klein. En dan een economische, duurzame economische ontwikkeling op een klimaatadaptieve manier. Ja, dan ben je klaar voor die toekomst. En ik gun deze regio wat dat betreft het allerbeste. En wees gewoon ook een voorbeeld voor de rest van Nederland. 

Annie:
Mooi, hoe klinkt dit antwoord, Pjotr?

Pjotr:
Ja dat klinkt goed!

Annie: 
Nou, dan gaan wij hier in regio Zwolle aan het werk en ik wil jullie heel hartelijk bedanken voor dit gesprek. 

Peter Glas:
Nou ik zou zeggen: één box mag wel he?

[Muziek]